It's all good going south!

Hola allemaal!

Het is weer veel te lang geleden dat we een bericht hebben geplaatst, zoveel gereisd en leuke dingen gedaan dat een verhaaltje tikken laag op de prioriteitenlijst staat... sorry!

Anyway, we zijn nu in Quito, Ecuador. En staan op het punt om weer verder te trekken... Maar hoe zijn we hier gekomen?..

Na anderhalve week Medellin vonden we het wel weer welletjes. We hadden op zondag (de 27e) nog wel een dagtrip gemaakt naar de rots van Guatapé, een uit de kluiten gewassen kiezelsteen die je via een 740 treden tellend trappetje kan beklimmen. GE-WEL-DIG uitzicht daar! Je waant je in een briefkaartlandschap (Ro, straks ff fotoś uploaden he) ;)
Daarna hebben we nog in de brandende zon zo'n anderhalf uur gewandeld naar het stadje Guatapé zelf. Heel pitoresque. Geweldige iced coffee op met een stukje pure chocola met jalapeño: omnomnom!

Die koffie smaakte naar meer, dus de volgende dag vertrokken we naar een van de koffiegebieden van Colombia: het plaatsje Salento. Roline had een heel leuk hostel gevonden met fantastisch uitzicht. In heerlijkheid verbleekte ons eerdere verblijf in Minca bij dit plekje op de berg. Het was wel een aardige hike vanaf de busstop, maar we kwamen precies op tijd aan om onder genot van een biertje en hangend in een mat naar een fantastische zonsondergang te kijken.
Na 20 minuutjes werd dit wel ruw verstoord door een paard die 2 meter naast ons zijn blaas ledigde haha. Liep daar gewoon rond over het terrein.

Het hostel (Yambolombia) verhuurde mountainbikes, dus als echte Hollanders konden we het niet laten om deze een dagje te huren en rond te crossen door dit mooie, maar droge gebied. Er was al 4 maanden geen regen gevallen!
Bij een kleine, biologische koffie finca (boerderij) hebben we een tour gedaan over de plantage en kregen we inzicht in de fijne kneepjes van het verbouwen van koffie. Interessant is dat ze naast koffie ook nog andere planten houden en fruit telen, zoals bak bananen (platanos). De platanoboom houd goed vocht vast en dat zorgt er voor dat ondanks de droogte, de koffiestruiken toch voldoende grondstoffen krijgen om hun werk te doen.
Ze verbouwden een aangepaste arabicaboon die twee keer per jaar te oogsten is. De ruim 3 hectare koffie plukken ze met de hand in zo'n 4 weken.
Na het oogsten worden de vruchten met de hand door een soort molen gehaald wat de schil verwijderd. De pitten doorgaan vervolgens een gistingsproces van 24 uur, worden schoongemaakt (afvalwater wordt weer gebruikt voor bewatering planten) en gedroogd. Dit duurt tussen de 5 tot 20 dagen, afhankelijk van het weer.
Het roosteren doen ze ook met de hand, boven een gasfornuis!
Uiteraard hebben we daarna ook een kopje koffe gedronken (echt zááááááálig). We konden niet weg zonder 2 pakken mee te nemen :)

Naast koffie en platano's verbouwen ze nog ananas, normale bananen, sinaasappels, avocado's, tomaten enz. Door het klimaat kan je er bijna het jaar rond eten van eigen teelt!

Na deze koffie-ervaring zijn we verder gaan fietsen door de bergen. Downhill mountainbiken is echt zo vet! But... what goes down must come up again en dat hebben we aan den lijve ondervonden. Vooral het laatste stuk terug naar Salento was behoorlijk heftig, maar dat maakt het weer extra voldoenend als je het haalt!

We hadden nog wel langer bij Yambolombia willen blijven om lekker te relaxen, maar ons bed was echt te klein (nog net geen maatje twijfelaar voor met z'n 2-en) en we vonden het wel eens tijd worden om Colombia te verlaten (toch al bijna 4 weken geweest!).

Een apart feitje van het gebied rondom Salento is dat het kennelijk nogal wat immigratie heeft gehad vanuit het midden oosten (wellicht de paisa's van Joodse afkomst?) met plaats- en streeknamen als Palestina, Armenia en El Cairo. Geinig.

Opweg naar het zuiden zijn we letterlijk losgetrilt in 10 persoons busjes waarvan de bestuurders de (veiligheids)regels niet zo nauw nemen (zoals een vrachtwagen inhalen ondanks de dubbel doorgetrokken streep in een haarspeldbocht naar rechts..) maar we hebben het overleefd en hebben nog een tussenstop gemaakt in het plaatsje Popayan. Niet heel boeiend daar, maar was wel lekker om even een dagje rustig aan te doen.

Uiteindelijk dus aangekomen in Ecuador! De laatste Colombiaanse pesos ingeruild bij een mannetje aan de grens (tegen het officiële tarief volgens de currency converter app = goede deal), de grens overgewandeld en aldaar onze dollars meteen weer uitgegeven aan de bus naar Quito.

In Quito aangekomen moesten we dus eerst zien te pinnen... Maar zo blijkt, zijn er maar een paar banken die werken met Europese kaarten. Zelfs met mijn credit card lukte het niet.
Na wat omzwervingen in het noordelijkste puntje van Quito toch een taxi aangehouden die ons naar een werkende automaat kon rijden. Eind goed al goed.

Quito zelf is een vreemde stad. Voor een miljoenenstad erg vreemd om te zien dat bijna alles dicht is op zondag en op overige dagen sluiten de winkels om 5 uur. Ook voor eten moet je vroeg zijn, de meeste restaurants, buiten de meest touristische wijk sluiten om 8 uur.

Wel hebben we hier genoten van wederom een free city tour, een klim door een flinke kerk en een geweldige wandeling naar het topje van de uitgebluste vulkaan Pichincha.

Met een ander leuk stel uit het hostel (Dan en zijn colombiaanse vriendin Carolina) hebben we de wandeling naar Pichincha gemaakt. We waren alleen even vergeten dat de top reikt tot 4784 meter, dus de lucht is er heel ijl. Zeker het laatste gedeelte, waar het behoorlijk stijl bleef stijgen en we soms op handen en voeten over de rotsen heen moesten klauteren was behoorlijk heftig. Soms zetten we nog geen 10 passen voordat we weer op adem moesten komen. Bizar!

Maar wederom, was de klim de moeite meer dan waard! Wat een uitzicht. We werden ook nog vereerd door een bezoekje van een roofvogel die het toch wat makkelijker vond om te bedelen voor koekkruimels in plaats van op muizen jagen. Niets gegeven natuurlijk, maar wel een paar mooie foto's geschoten!

Zeau, het was weer een heel verhaal.. We moeten nu nog de laatste dingen regelen qua planning voor de komende weken. Zoals tickets voor Machu Picchu en busreizen van 15 en 12 uur van Guayaquil naar Lima.
En dan weer lunch inslaan en door de urban jungle met bussen naar de echte jungle in het oosten van Ecuador.

Ja mensen, reizen gaat niet over rozen. Hard werken hier!
Tot de volgende blog weer. Hasta la pasta!