Afzien op weg naar Machu Picchu

Hoi allemaal! 
We staan weer op het punt om verder te reizen, dus nog even snel een berichtje vanuit Cusco, de voormalige Inca hoofdstad.

Omdat we redelijk de tijd hadden genomen voor Colombia en Ecuador, besloten we om het grootste gedeelte van Peru in sneltreinvaart te doen. Na een busreis van zo'n 10 uur kwamen we aan in Chiclayo een stad in het noorden van Peru. Hier hebben we een nachtje uitgerust en ten noorden van de stad bij het plaatsje Tucume een opgraving van een oude stad bezocht. Het is de grootste opgraving van lemen piramides ter wereld, gebouwd door de z.n. Lambayeque cultuur die later is geassimileerd door de Inca's.
Helaas is er niet veel geld voor handen en is er nog niet superveel te zien. Wel hebben onze reeds licht bronzen lichamen er weer een tintje bruin bovenop gekregen, want de zon straalde flink!

Vervolgens reden we in de slaapbus (stoelen kunnen 160 graden naar achteren :) ) door naar Lima. Totaal tegen onze verwachting in is het een onwijs leuke stad, met veel parken, leuke restaurants en uitgaansmogelijkheden. Helaas hadden we onze vlucht naar Cusco en de hikingtocht aldaar al geboekt en konden we er maar twee halve dagen van genieten.

Aangekomen in Cusco werd ik (Jorn) ziek :( Waarschijnlijk een combinatie van hoogteziekte (Cusco ligt op 3500 meter) en buikproblemen. Dit kwam bijzonder slecht uit omdat we een dag later (de 24e) zouden gaan beginnen aan een trekkingstocht naar Machu Picchu. Gelukkig hadden we niet gekozen voor de klassieke Incatrail, want deze is altijd volgeboekt en moet maanden van tevoren gereserveerd worden. Met de organisatie viel dus te praten en we konden ons vertrek 2 dagen uitstellen (tegen niet al te hoge vergoeding).

Jullie vragen je nu natuurlijk allemaal af WELKE tocht we hebben gelopen... Ik zal jullie niet langer in spanning houden :P Het was de Salkantay trek. De Salkantay is een flinke berg met een gletsjer en wordt gezien als een pittig alternatief voor de klassieke Inca Trail.

En pittig was ie zeker... De eerste dag viel nog mee. Vanuit de minivan was het zo'n 3,5 uur lopen naar het eerste kampement. Deze lag op zo'n 3850 meter hoogte en we kwamen daar zo rond het middag uur aan. Na een eenvoudige lunch zijn we nog heen en weer gegaan naar een bergmeer (Humantay) in de buurt. Dit was een redelijk pittige klim voor onze nog ongetrainde beentjes, maar het uitzicht was werkelijk waanzinnig! Na lekker van het uitzicht genoten- en wat pica's geschoten te hebben (uiteraard inclusief een Jorn-pose) liepen we weer terug en kregen we een sort-of warme maaltijd voorgeschoteld.

Er liep een kok met ons mee die ondanks de rustieke omstandigheden prima maaltijden (zelfs vega!) in elkaar kon flansen. Het was alleen echt koud (vooral die eerste nacht) dus moesten we het doen met een koude hap. Hoe koud het was, daar kwamen we (vooral Jorn) die nacht achter. De rits van de tent bleek namelijk stuk, dus moesten we het doen met wat veiligheidsspelden (koude lucht waaide dus vol naar binnen). Tot overmaat van ramp was de gehuurde slaapzak te klein voor Jorn. Dit resulteerde in een nacht lang slaaploos bibberen.

De volgende dag stonden we vroeg op (kwam als verlossing). Het bleek te sneeuwen, waardoor we ineens omringt waren door besneeuwde bergtoppen. Na een heel aardig ontbijt begonnen we aan het heftigste stuk van de trek. Tussen de bergen door, door de sneeuw heen, regen en zelfs hagel trotserend klommen we tot 4600 meter. Behoorlijk pittig, maar Jorn kwam er achter dat hij dat afzien eigenlijk best lekker vond. Roline had het iets zwaarder met de klim, maar de euforie die je voelt op dat hoogste punt is echt onbeschrijfelijk en maakt al het afzien weer goed. En wat een uitzicht! (als de wolken even weg waren).
Het gebrek aan slaap begon Jorn toch wel op te breken. Maar lunch laadde het batterijtje wel weer op.

De middag bracht weer meer regen en een hoop wind (en af en toe een zonnetje). Bizar hoe snel dat afwisselt in de bergen. Na een paar uur lopen begonnen we er toch wel een beetje genoeg van te krijgen. Op 'n gegeven moment drogen dingen niet meer op en blijf je koud, ook al ben je aan het lopen. Het gesop in de schoenen was nog wel het minst nare gevoel.

Het was al bijna donker toen we aan kwamen bij de slaapplek van die nacht. Heel luxe, op een soort van overdekt terras. Een lekker warm soepje en wederom een rijstmaaltijd gingen vooraf aan een heerlijke nachtrust. Dat kon ook bijna niet anders na 11 uur door weer en wind gehiked te hebben. Al met al best een topdag!

Hierna volgden nog 2 halve dagen  hiken met wat beter weer (vooral de 4e dag). Op dag 3 gingen we nog langs een warme bron (hot springs). Man, dit was echt genieten. Heerlijk om weer warm (en schoon) te zijn. Het zat er alleen wel VOL met van die zelfde klerevliegen als in de jungle. We hebben er dan ook weer een paar mooie rode vlekken bij :) De vierde dag zijn we langs de spoorlijn naar Aguas Calientes ('Machu Picchu dorp' ) gelopen, waar ons een hotel met echt bed te wachten stond!

Dag 5. Het hoogtepunt. In hoeverre dat al kon na al de indrukken, gezelligheid van de groep en vergezichten die we tot dan toe al hadden opgedaan.
Machu Picchu.

Machu Picchu is een Incastad die de tand des tijds goed heeft doorstaan. Het is niet helemaal duidelijk wat voor rol deze stad heeft gespeeld destijds. Waarschijnlijk zijn de Inca's er ook vertrokken nadat ze achternagezeten werden door de Spanjaarden, zodat deze de plek niet vonden en niet konden vernietigen.

Het was een mooie ervaring om hier rond te lopen. Het weer viel alleen onwijs tegen. Begon wederom met veel regen en de wolken bleven nadien hangen. 
Positief hieraan is wel dat het extra mythisch aanvoelde om door de ruïnes te lopen. Dus evengoed een prachtige ervaring. De foto's (komen nog) spreken voor zich.

Intussen zijn we dus al weer 3 dagen terug in Cusco. Gister was het 1 november. Roline en ik wonen nu officieel samen! (Ze is nu ingeschreven bij de gemeente als officiële huisgenoot op de Paranadreef) ;)

Weer op adem gekomen en de indrukken verwerkt zijn we bijna klaar voor de volgende etappe! Vanavond vertrekken we naar Arequipa en vandaaruit gaan we de Colca Canyon bekijken (een soort van grand canyon, maar dan 2x zo diep). Veel mooie verhalen gehoord, dus erg benieuwd!
Tot de volgende blogpost!